Statue live @ De Living

Dat ons staminee nog steeds een dak boven het hoofd heeft, zegt vooral iets over de degelijkheid van de betonnen constructie; had het aan immers de set van Statue gelegen, er was van een dak geen sprake meer geweest.

Dat de heren er zin in hadden, merkten we al tijdens de eerste noten: een gretige drummer trokt de boel op gang en als vanouds breiden de gitaren er een heerlijk, strak en opzwepend tapijt over- en omheen. Muzikanten die speels met elkaar in duel gaan en daar duidelijk van genieten: daar lusten we hier wel pap van.

De nieuwe Statue klinkt wat hoekiger en daardoor nog snediger (alsof dat nog kon): de verse nummers grijpen je meteen bij de strot. Het is trouwens indrukwekkend hoe een band die het enkel met gitaarwerk (4 stuks!), bas en drums doet herhaling weet te mijden en zichzelf met hun derde plaat helemaal heruitvindt. De nummers van 'Kasper' kruipen meteen onder je vel, zijn heerlijk groovy en brengen je dansbenen genadeloos op gang. Straf toch, wat die gasten hier weer uit hun mouw kwamen schudden.

Afsluiten deden de heren met het onvermijdelijke en übervette 'I got your raumschiff', waarop we 10 minuten lang mee uit ons dak mochten gaan. Het publiek had er nog niet echt genoeg van, maar tot ons aller genoegen voelden de heren van Statue het zelf ook nog jeuken. Met 'The Perfect Storm' deden ze als toegift nog een meer dan verdienstelijke poging om dat dak eraf te spelen, ook het publiek droeg zijn steentje bij, maar zoals gezegd: die constructie kan echt wel wat aan.

Straffen toebak. Heel straf.