Wim Ceulemans liet ons staminee weer vlotjes vollopen voor en set vol rake observaties, koddige knipogen en frivole filosofietjes.
Met nog steeds dezelfde band achter zich, hadden we het muzikaal misschien net iets strakker verwacht, maar dat doet amper iets af aan de schoonheid van zo'n avond.
Duetten met zoon Daan, zinssneden die onder je vel kruipen en een stamineebaas op bas, wat moet je meer hebben?
/WimCeulemans200617.jpg)
